မဂၢဇင္း ကာတြန္းတစ္ခုထဲမွာ ဒီလိုဖတ္ဖူးပါတယ္။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ေစ်းက အၿပန္လမ္းမွာေတြ႔ေတာ့ တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေၿပာေနတာ။
‘ကၽြန္မအမ်ိဳးသားက ႏိုင္ငံၿခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ။ သားကလည္း ႏိုင္ငံၿခားမွာပဲ။ သမီးကေတာ့ အဲဒီမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ ေနေလရဲ႕’
‘ဟင္ ဒါဆိုရွင္က ဘာလို႕ လိုက္မသြားတာလဲ’
‘အဟင္း.. ကၽြန္မကႀကြားၿခင္လုိ႔ ေနခဲ့တာေလ’ တဲ့။
အဲဒီ ကာတြန္းေလးက အေမေၿပာၿပတာပါ။ အေမကေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အေမမသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။
‘ဟုတ္တယ္ ႏိုင္ငံၿခားမွာ လမ္းေတြတအား ေကာင္းတာတဲ့။ တစ္ၿမိဳ႕လံုးလည္း သန္႔ရွင္းေနတာပဲတဲ့။ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာေတာ့ ေၿပာစရာကို မရွိဘူးတဲ့’
အေမကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း အဲလိုေၿပာေလရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အေမေၿပာေၿပာေနတဲ့ ႏိုင္ငံၿခားမွာ တစ္အားေကာင္းေန တာတဲ့ ဆိုတာကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္မခံဘူးအေမ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံၿခားက တစ္အားေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒါေတြ က ပံုမွန္ပဲ။ ကတၱရာလမ္း ခ်ဳိင့္ခြက္မရွိတာကို တကားေကာင္းတယ္လုိ႔ ေၿပာလို႔ရမလား။ လမ္းေဘးေတြမွာ အမိႈက္မရွိတာေရာ
တအားေကာင္းေနတာလား။ လွ်ပ္စစ္မီးခလုတ္ဖြင့္လိုက္တိုင္း ရွိေနတာကေရာ။ Busကားေတြ ၿမိဳ႔ပတ္ရထားေတြ အခ်ိန္မွန္ေန တာကေရာ အထူး အဆန္းလားပဲလား။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒါကို အရမ္းေကာင္းေနတယ္လို႕ မယူဆဘူး အေမ။ ဒါေတြက ပံုမွန္ေလ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီက ပံုမမွန္ၿဖစ္ေနတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံၿခား တစ္အားေကာင္းေနတယ္လို႔ေၿပာရင္ သိပ္ဘ၀င္ မက်ဘူး အေမ။ႏိုင္ငံၿခားက ပံုမွန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ပံုမမွန္။
သူတို႔ဆီမွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းတိုးတက္မႈကေတာ့ ထိပ္ပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒီမွာ အရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူတို႔နဲ႔တစ္သား ထဲက်ေနၿပီ။ အင္တာေနရွင္နယ္ စတန္းဒက္ ၿဖစ္ေနၿပီလို႕ အေမထင္ရင္ေတာ့ အေမ မွားသြားၿပီ အေမေရ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္က အေမ့အိမ္ကို ၿပန္လာဖို႔ပဲ အၿမဲေတြးေနတဲ့သူေလ။ မလာနဲ႔ ဒီမွာ ေနပူ၊ ဖုန္ထူ၊ ၿခင္ကိုက္၊ မီးပ်က္တယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေၿပာပါနဲ႔ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္က အဲယားကြန္းခန္းကိုမုန္းလို႔ ေနေရာင္ၿခည္ေလး လိုခ်င္ေနတဲ့သူ၊ ေလအေ၀့မွာ
ဖုန္နံ႔ေလးရွဴေနရတာကို air fresherထက္ပို ႀကိဳက္တဲ့သူ၊ အေမွာင္ထဲမွာထိုင္ၿပီး ယက္ေတာင္ေလးနဲ႔ ၿခင္ရိုက္ၿပီး စကား ေၿပာရတာကို ပို သေဘာက်ေနတဲ့သူဆိုတာ အေမမသိပါဘူးေလ။
တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေၿပာၾကတယ္။ ႏိုင္ငံၿခားမွာက အရည္အခ်င္းရွိဖို႔ပဲ အရည္အခ်င္းရွိရင္ အားလံုးတန္းတူပဲတဲ့။ အခုကမာၻႀကီးက Globalization ၿဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ေနရာေဒသေလးတစ္ခုကို စြဲလမ္းေနလို႔ မၿဖစ္ဘူးတဲ့။ ေရၾကည္ရာၿမက္ႏုရာမွာ တိုးတက္ ေအာင္ေနရမွာပဲတဲ့။ တစ္ခုေတာ့ ေမးပါရေစ။ ကမာၻႀကီးက တစ္ကယ့္ကို ကမာၻ႔ရြာႀကီး ၿဖစ္ေနၿပီလား။ လူမ်ိဳးေရး ခြဲၿခားမႈေတြ
မရွိေတာ့ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို ေသခ်ာေၿဖၾကည့္ပါ။ အေမေရ..ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ကမာၻႀကီးက နည္းပညာတစ္ခုက လြဲလို႔ ဘယ္ေနရာမွ တကယ္ Globalizeမၿဖစ္သးဘူးလို႔ ထင္တယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာတို႔လို ႏိုင္ငံက လာတဲ့သူေတြကို
ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း တိုးတက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံေတြက သူေတြက(လူမ်ားစုပါ။ လူအားလံုးကိုမဆိုလိုပါ) ဘယ္လိုၿမင္တယ္ဆိုတာ့ အေမမသိေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့။ အေသးစိတ္ေတြ ေၿပာၿပေနရင္ အေမစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနမွာ။
တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စက္ရုပ္တစ္ခုလိုထင္လာမိတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနတာ တစ္ကယ္ကို ထမင္းစားဖို႔အတြက္ လိုၿဖစ္ေနလို႔ပါ အေမ။ အရင္တုန္းက အေမ့အိမ္မွာ ေနရင္းအလုပ္လုပ္ရတာကုိ အဓိပၸာယ္ေလးတစ္ခုခု ရွိေနသလိုပဲ အေမ။
အခုေတာ့ ဘာမွ အဓိပၸယ္ မရွိသလိုပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာလုပ္တာကမွ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ေမြးရပ္ေၿမအတြက္ ဟုတ္ဟုုတ္ မဟုတ္ ဟုတ္ တစ္ခုခုေတာ့ အက်ိဳးရွိဦးမယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူမ်ိဳးေရး အၿမင္က်ဥ္းတယ္လို႔ ေၿပာရင္းလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံပါမယ္ဗ်ာ။ အဲေလာက္ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးကိုခ်စ္ေနရင္ ဘာလို႔ထြက္လာေသးလဲကြာကို အၿပစ္တင္မေစာပါနဲ႔။ လူ႔ဘ၀မွာ လူတန္းေစ့
ေလးေတာ့ ေနခ်င္တယ္ေလ။ အင္း ခက္တာက အခုလိုေနႏိုင္စားႏိုင္ေအာင္ အေမ့အိမ္ကမွာ ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မရွာႏိုင္ဘူး အေမေရ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ညံ့လြန္းလို႕ပဲလား။ေရၾကည္ရာ ၿမက္ႏုရာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေရေတြေနာက္ေနလို႔လား။
ၿမက္ေတြကေၿခာက္ေနလို႔လား။ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစား တတ္ဘူးအေမေရ။
အေမမသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဥပမာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ႏိုးစက္သံက ဘယ္ေလာက္မုန္းစရာေကာင္းတယ္ ဆိုတာ အေမခံစားဖူးမွ သိလိမ့္မယ္ အေမ။အေမတို႔ ဆီမွာ လူေတြ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာကိုင္ေနတဲ့ ဟန္းဖုန္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ႏြားခေလာက္ တစ္လံုးနဲ႔ ဘာမွမထူး ဆိုတာ အေမ မသိပါဘူး..အေမ။ ဒီမွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းအရ အမ်ားႀကီးေကာင္းတယ္ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မၿငင္းပါဘူး.. အေမ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေၿပာဖူးသလိုေပါ့။
‘ငွက္ေလွာင္အိမ္ႀကီးကုိပဲ ေဆးသုတ္ၿပီး အထဲက ငွက္ကေလးကို အစာမေကၽြးရင္ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိမွလဲ’ တဲ့။
ဒီမွာေတာ့ ေရႊပိန္းခ်ေလွာင္အိမ္ႀကီးေတြထဲက ပိန္လွီေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ခဲ့ရလို႔ အဲလိုေတာ့မၿဖစ္ခ်င္ဘူး... အေမေရ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ အေမ့အိမ္ကို ၿပန္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ။ အေမေရ။ ငါ့သားက ႏိုင္ငံၿခားမွာ အရမ္းအဆင္ေၿပေနတာလို႔ မႀကြားပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ။ ငါ့သားက အေမ့အိမ္ကို တအားခင္တြယ္တာလို႔ပဲ ၾကြားလိုက္စမ္းပါ။
အေၿခအေန တစ္ခုေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လာမွာပါအေမ။ ဘာအေၿခအေနလဲလို႔ေတာ့ မေမးပါနဲ႔ အေမ။ အေၿခအေနတစ္ခုေပါ့။…....
မိုးတိမ္ညိဳ
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉
မွတ္ခ်က္၊ ၊ fwd:email မွ ေဖာ္ျပသည္။
